علی، برترین و والاترین انسان

آخرین ساعات بیست و یکم ماه رمضان، لحظات آخر عمر علی را اعلام می‏دارد. علی کعبه آمال عارفان و قبله ناسکان و زاهدان و الگوی اولیای خدا؛ علی آینه تمام نمای رسول خدا و مجمع همه فضائل و کمالات انسانی. رادمردی که علمش و اخلاقش و منشش و شجاعتش و کرامتش و زهدش و جوانمردیش و سخاوتش زبانزد خاص و عام ، دشمن و دوست، کافر و مسلمان می‏باشد، به دست شقی‏ترین مردم ، در پگاه نوزدهم رمضان ـ شب قدر اولیاء ـ با شمشیر زهرآگین ضربه می‏خورد و پس از دو روز، سرانجام به لقاء محبوب می‏رسد و از رنجهای دنیا آسوده می‏شود.

انا انزلناه فى لیلة القدر

بسم الله الرحمن ارحیم

 انا انزلناه فى لیلة القدر
و ما ادریک ما لیلة القدر
 لیلة القدر خیر من الف شهر
تنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم

 من کل امر  سلام هى حتى مطلع الفجر

شب نوزدهم ماه رمضان، اولین شب قدر مصادف با

شب ضربت خوردن مولای متقین، حضرت علی(ع

 در محراب خونین شهادت

محرم

امام حسین علیه السلام گوهر تابناک و چراغ درخشانى است که هماره بر تارک تاریخ درخشیده و خواهد درخشید. طالبان هدایت و انسان‏هاى خسته از ظلم و تبعیض و ذلت و ستیزه، نامردمى و ناجوانمردى را به حق رهنمون ساخته و بیدار نموده است. عنصر جاودانه‏اى که به یقین رمز ماندگاریش را در الهى بودنش باید جُست. سیره‏ ارجمندش را در قرآن باید نگریست تا به حقیقتش یا شمه‏اى از حقیقتش دست یافت. امام حسین علیه السلام نه تنها شاگرد مکتب قرآن که عِدْل و شریک قرآن است از این‏ روست که در فرازى از زیارتنامه‏ شریفش مى‏خوانیم: «السَّلامُ عَلَیکَ یا شریکَ القُران؛(1) سلام بر تو اى شریک قرآن» و در حدیث «ثقلین» نیز همدوشى امام به عنوان قرآن ناطق و قرآن به عنوان امام صامت گردیده است.